Hoe verleen je mondzorg als een cliënt niet kan praten? Preventie-assistent Duaa Jaffar deed dit op haar gevoel. Ze benaderde haar cliënt rustig en met persoonlijke aandacht. “Het moment dat ze oogcontact met me maakte, is me altijd bijgebleven”, vertelt ze.
Voorzichtig contact
“’Deze mevrouw weert de mondzorg af’, werd me verteld toen ik was gevraagd om in te vallen bij een zorginstelling voor geriatrische cliënten. Ik ging naar haar kamer en maakte voorzichtig contact door mijn hand op haar schouder te leggen. Ik schatte haar leeftijd ergens begin zestig, nog niet zo oud.
‘Mevrouw ik ben van de tandarts’, zei ik terwijl ik naar mijn mond wees. Ze keek me aan en ik zag dat ze het moeilijk had. Ze probeerde me antwoord geven, maar dat lukte niet. Dat raakte me. Meestal kunnen cliënten nog wel praten, zeker als ze begin zestig zijn.
Een goed gevoel
Doordat ik haar zo persoonlijk en rustig benaderde, liet ze me zonder problemen in haar mond. Ik zag dat ze al haar tanden en kiezen nog had. Ze werkte mee met poetsen, ragen tussen de tanden, het reinigen van haar tong en alle andere handelingen. Na afloop had ze een schone, frisse mond en daar was ze zichtbaar blij mee. Ze keek tevreden uit haar ogen. Dat gaf me een goed gevoel.
Hoe moeilijk haar leven ook is, ik heb iets voor haar kunnen betekenen. Af en toe denk ik nog aan haar terug; ik hoop dat het goed met haar gaat. In ieder geval is ze in goede handen bij mijn collega’s van Vitadent.”
