“Als bewoners van zorginstellingen even hun verhaal kwijt kunnen, is dat vaak het hoogtepunt van hun dag”, zegt Jaimy Ludwig. Ze is preventie- en tandartsassistent in diverse zorginstellingen waar Vitadent werkzaam is en heeft dagelijks contact met dementerende mensen. “Een van mijn cliënten, een man van 91 jaar, kreeg altijd een betere stemming als ik langskwam”, vertelt ze.
Prothese controleren
“Ik bezocht hem de afgelopen anderhalf jaar elke twee maanden om zijn prothese te controleren en te reinigen. Voordat ik met de behandeling begon, maakte ik wat tijd vrij om te luisteren naar wat hij te vertellen had. Dat moment van persoonlijke aandacht was zó belangrijk voor hem.
Hij miste haar erg
Meneer voelde zich eenzaam. Vooral in het begin, toen hij net in de zorginstelling woonde. Hij had een meervoudig beperkte dochter die hij vanaf dat moment niet meer kon zien. Hij miste haar erg. Ook zei hij dat zijn vrouw hem niet bezocht. Dat was echter wel zo, maar hij onthield dat niet meer.
Hard werken
Elke keer als ik kwam, vertelde hij me hetzelfde verhaal. De periode waarin hij werkte op een Australisch schip kon hij zich nog goed herinneren. Dat was hard werken, waarbij hij regelmatig viel. Hoewel hij dit elke keer herhaalde, luisterde ik er met plezier naar, want het voelde goed om op die manier iets voor hem te betekenen. Het viel me ook op dat hij steeds zijn naam en geboortedatum opnoemde. Waarschijnlijk was hij bang dat hij die zou vergeten.
Fijn om hem even te zien
Inmiddels zit meneer op de gesloten afdeling, want zijn dementie is verergerd. Omdat ik op dit moment vooral werk als tandartsassistent, controleert mijn collega zijn prothese. Maar als ik met de tandarts naar de zorginstelling ga waar meneer woont, loop ik vaak bij hem langs. Hij zegt helaas weinig meer, maar zijn naam en geboortedatum weet hij nog steeds. Ik vind het altijd fijn om hem nog even te zien en te begroeten.”
